ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΤΡΟΪΚΑ: Απογοήτευση η αναδιάρθρωση των συγκοινωνιών - Προετοιμασία για 3η απαίτηση μείωσης του εργατικού κόστους

Μετεξεταστέο μένει το υπουργείο υποδομών από την αξιολόγηση της τρόϊκα στην πορεία αναδιάρθρωσης των συγκοινωνιακών ΔΕΚΟ. "Το εργατικό κόστος παραμένει υψηλό, παρά τις όποιες προσπάθειες μείωσης του ενώ το υπερπλεονάζων προσωπικό παραμένει στις θέσεις του" παρατήρησε το κλιμάκιο αξιολόγησης και προετοίμασε το έδαφος για μια 3η απαίτηση μείωσης του εργατικού κόστους.

Η αποτυχία της αναδιάρθρωσης βαραίνει τα φοβικά σύνδρομα της κυβέρνησης. Και εξηγούμαστε:

Φήμες κυκλοφορούν και εύκολα μπορούν να γίνουν πιστευτές ότι στα προτεινόμενα μέτρα του κλιμακίου για την αρχική μείωση του εργατικού κόστους ήταν η απόλυση των περισσευούμενων εργαζομένων (οχι μόνο στις συγκοινωνιακές ΔΕΚΟ αλλά σε όλο το Δημόσιο).

Είναι γνωστό στο κλιμάκιο αλλά και σε όλους ανεξαιρέτως τους Έλληνες πολίτες η ρουσφετολογική διατήρηση υπερπλεονάζοντος προσωπικού στον ευρύτερο δημόσιο τομέα με αντάλλαγμα την ψήφο και άρα την εσαεί παραμονή στην εξουσία των κυβερνόντων κομμάτων (γνωστή πράξη και ως "ρουσφέτι") - αν και οι λέξεις που έχουμε επινοήσει για να περιγράφουμε την πρωτοφανή διαφθορά της Ελλάδας δεν έχουν αγγλική μετάφραση. Το κλιμάκιο είχε καταλάβει ότι η απόλυση χιλιάδων δημόσιων υπαλλήλων θα είχε τεράστιες κοινωνικές αντιδράσεις και την αλληλεγγύη του ιδιωτικού τομέα.

Στο πνεύμα της επιθυμητής κουτοπονηριάς, εικάζεται να πρότεινε να απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι που έχουν μπει με "ρουσφέτι", ώστε να μην υπάρξουν κοινωνικές αντιδράσεις, να έχουν την σύμφωνη γνώμη της κοινωνίας και παράλληλα και πιο σημαντικά να μειωθεί το εργατικό κόστος όπου ήταν και η πραγματική απαίτηση.

Η κυβέρνηση, όντας ως πολιτικός σχηματισμός ο πρωτεργάτης του "ρουσφετιού", έχοντας τεράστια εκλογική δύναμη αντλούμενη από τους δημόσιους υπαλλήλους, απορρίπτει τις προτάσεις και ρίχνει στο τραπέζι την πρόταση να παραμείνουν στο σύνολο τους οι εργαζόμενοι αλλά με μειωμένες αποδοχές. Μάλιστα, εικάζεται ότι παρουσίασε το πρόγραμμα της στο κλιμάκιο ως τρόπος να μην αυξηθεί περαιτέρω η ανεργία και όχι για να διατηρήσει τον "κομματικό στρατό" που ήταν και ο πραγματικός της στόχος (το σημείο στην μακροοικονομική επιστήμη όπου η ανεργία μειώνεται με ανάπτυξη και μεταναστευτική πολιτική ξεφεύγει τελείως από την κυβέρνηση).

Ως μέτρο που όντως θα μείωνε το εργατικό κόστος, λαμβάνει θετική γνώμη από το κλιμάκιο και εφαρμόζεται με διπλές και δραστικές μειώσεις. Όμως, λογάριασαν "χωρίς τον ξενοδόχο". Όποια μείωση στις αποδοχές των δημόσιων υπαλλήλων και αν γίνουν, αυτή η μείωση ποτέ δεν θα εξισορροπήσει την μείωση στο εργατικό κόστος που θα είχε επιφέρει η απόλυση των περισσευούμενων εργαζομένων (και μάλιστα συγκεκριμένα των "κοπριτών" που μπήκαν με ρουσφέτι, όπου τυγχάνουν καλύτερων μισθών από τους συναδέλφους τους -υπάλληλοι 2 ταχυτήτων- που κόπιασαν να μπουν με ΑΣΕΠ ενώ παρέα με τις άχρηστες διοικήσεις τρώνε τα σωθικά των δημοσίων οργανισμών και σφίγγουν τη θηλιά του χρέους της χώρας), πάνω στην οποία είχε υπολογιστεί και η ποσοτική απαίτηση του κλιμακίου. Για να μην αναφέρουμε την συνέχιση του άθλιου θεσμού που μόλις αναφέραμε "υπάλληλοι 2 ταχυτήτων". Έτσι, απέτυχαν.


Τώρα, το κλιμάκιο απαιτεί 3η συνεχή μείωση των αποδοχών, κάτι που θα επιφέρει τεράστιες και δικαιολογημένες εκρήξεις στην κοινωνική δομή. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, "οι ΔΕΚΟ έχουν την μερίδα του λέοντος για τα ελλείμματα και το χρέος της γενικής κυβέρνησης αλλά και για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας". Μάλιστα, αν δεν επιτευχθεί αυτός ο σημαντικός στόχος, ίσως η Ελλάδα να μην μπορέσει να λάβει την επόμενη δόση δανείου και να αναγκαστεί να επιστρέψει για δανεισμό στις πανάκριβες αγορές, επιβαρύνοντας ακόμη περισσότερο το ήδη τεράστιο χρέος.


Δυστυχώς, οι πολιτικές που ακολουθούνται από την κυβέρνηση σε συνδυασμό με την αίτηση για βοήθεια στο Διεθνώς Αποτυχημένο Νομισματικό Ταμείο (ΔΑΝΤ) με τους ακατάλληλους υπαλλήλους από τους οποίους στελεχώνεται και έχοντας πλήρως ξεχάσει τα άρθρα του καταστατικού και τους θεσμικούς του στόχους βάσει τους οποίους του επετράπη να λειτουργήσει, το μόνο που κάνει είναι να καθυστερεί την πτώχευση, αδειάζοντας το έλλειμμα στο ξεχειλισμένο ποτήρι του χρέους και της οργής των πολιτών για τα οικονομικά μέτρα δημοσιονομικής λιτότητας (σε μια προσπάθεια να επιτύχει εσωτερική υποτίμηση χωρίς να "πειράξει" το νόμισμα αφού δεν είναι μόνο δικό μας) αλλά κυρίως την γενική ατιμωρησία που απολαμβάνουν οι (πραγματικοί) ιθύνοντες της τραγικής μας κατάστασης, όπου με τις μίζες, τα ρουσφέτια και τις διασπαθίσεις τους και τα 600 δις στην Ελβετία, έχουν καταφέρει έναν άνευ προηγουμένου βούρκο, με σκάνδαλα οφθλαμοφανή και δις δημόσιου χρήματος που μπήκαν σε ιδιωτικές τσέπες.

Και μπορεί ποντάρουν στην τάση μας να βρίσκουμε αποδιοπομπαίους τράγους και να θέλουν να μας αποπροσανατολίζουν, δείχνοντας μας το αποτυχημένο ΔΝΤ και την αναδιοργάνωτη ΕΕ ως φταίχτες των δεινών μας, αλλά οι σώφρονες πολίτες γνωρίζουν ότι δεν ήταν το ΔΝΤ και η ΕΕ που μας κυβερνούσε 40 χρόνια για να μας φτάσει σε αυτή την κατάσταση και να μας ρίξει στους "λάκους" που υπάρχουν για κάθε σύγχρονη χώρα στο μονοπάτι της, αλλά τα ίδια πρόσωπα που συνεχίζουν να κυκλοφορούν ανάμεσα μας και να ρεμβάζουν ρομαντικά στην φλεγόμενη Ελλάς...

Άλλωστε γνωρίζουν ότι ακόμη και τώρα είμαστε πρόθυμοι να ξαναπέσουμε στην παγίδα του άθλιου αναρχικού κράτους ατιμωρησίας και διαφθοράς που έχτισαν. Είμαστε πρόθυμοι να τους υποστηρίξουμε για μερικά ψίχουλα που θα πέσουν στο πάτωμα από το ψηλό τραπέζι πάνω στο οποίο θα συνεχίσουν να καταβροχθίζονται καρβέλια και φραντζόλες από αυτούς, κουρελιάζοντας τους νόμους που αποτελούν τις ασφαλιστικές δικλείδες για μια ευνομούμενη πολιτεία, η μη υπακοή όλων μας (πολιτικών και πολιτών) σε αυτούς (του νόμους) μας έστειλε στην "τάφρο των αφοδεύσεων" όπως θα έλεγε και ο μεσιέ Ντομινίκ.

Ή μήπως δεν είμαστε πλέον τόσο πρόθυμοι;...